1 week down, 20 to go!
Door: Marlieke
Blijf op de hoogte en volg Marlieke
21 Februari 2017 | India, Bangalore
En toen was er een week voorbij! Je zult misschien denken: je moet niet aftellen, je moet juist genieten! Maar ik merk dat het tellen van de overige dagen, weken en maanden me houvast geeft. De heimwee is nog steeds niet helemaal weg, maar ik heb besloten (dankzij de wijze woorden van mijn vader) om me er niet meer tegen te verzetten en gewoon te accepteren dat het iets is dat bij me hoort, dat maakt het allemaal veel makkelijker!
On a happier note, we hebben een heerlijk weekend gehad! Even een paar dagen uitslapen en niks moeten was zeer welkom! Op zondag kwam onze begeleider vanuit de HAN aan in Bangalore en zijn we met hem naar de botanische tuinen geweest. Dat is natuurlijk heel anders dan een botanische tuin in Nederland (denk droogte, afval) maar ook wel heel gaaf om te zien! Zo waren er aapjes die op je schouder kwamen zitten en blijft het bijzonder om palmbomen en andere tropische planten gewoon buiten te zien staan. Op een gegeven moment kwam er een klein Indiaas meisje naar me toe met de vraag of ik misschien een foto met haar wilde maken. Daar kon ik natuurlijk geen nee op zeggen en zodra dat duidelijk was kwam haar zusje er ook bij staan. Helemaal blij waren ze! Té schattig!
Ik hoor sommige mensen zeggen dat ze India zo'n mooi land vinden. Ik kan niet zeggen dat ik het daar helemaal mee eens ben. Ik zou India eerder beschrijven met de woorden die je gebruikt als iemand die erg z'n best heeft gedaan op het eten aan je vraag wat je ervan vindt en je vindt het stiekem niet te eten (apart, bijzonder, anders). Want bijzonder is het hier zeker! Elke dag is weer een nieuw avontuur van prikkels en nieuwe indrukken. De mensen zijn aan de ene kant heel aardig, maar proberen je aan de andere kant keihard af te zetten door veel te veel voor de tuktuk te vragen. Er is de hele dag lawaai (vanmorgen om 6.30 begon er ineens buiten iemand op z'n trompet te spelen). Maar ook gewoon overal kleuren om je heen en hobbeltjes in de weg (ik herken de straten ondertussen beter aan de gaten in de weg dan aan de gebouwen, want omhoogkijken is niet echt een optie onder steeds te vallen). Ook de ritjes in de tuktuks blijven een heel avontuur. Zo hadden we zondag een chauffeur die halverwege ruzie kreeg met een man op een scooter en gisteren vond er eentje het grappig om te kijken hoe laat hij kon remmen om nét niet op de auto voor hem te botsen (met vier van ons op de achterbank, één zat er al op schoot dus). Maar al met al begint het leven hier al steeds meer te wennen. Zo slapen we 's nachts door de blaffende honden heen en kijken we er niet meer van op als mensen ons nakijken of als de zoveelste auto/bus/tuktuk/scooter keihard toetert. Alles went!
Waar ik wel van opkeek was onze trip naar de slum waar we gaan werken de komende paar maanden. Qua huizen en omgeving viel het me erg mee. We kwamen terecht in een wijk met allemaal zandstraatjes met overal mensen, geiten, honden en hier en daar een koe. Maar de mensen woonden niet in zelfgemaakte hutjes van golfplaten, maar in hoge stenen huisjes met hele smalle trappetjes. Zo zie je maar, niet elke sloppenwijk is hetzelfde!
We zijn naar verschillende scholen geweest, waar we super hartelijk ontvangen werden. De kinderen stonden massaal op en groetten ons met "goodmorning miss!" en "goodmorning mister!" (in koor!). Vervolgens wilden ze allemaal een high five of een boks en moesten we zo veel mogelijk foto's van ze maken. Ik voelde me echt een soort rockster, superleuk! Wat me daarnaast wel opviel is dat de lokaaltjes erg klein zijn en dat daar erg veel kinderen in gepropt worden. Ze zitten allemaal op de grond of op verweerde houten bankjes en de docent staat voor de klas. Die heeft trouwens een hoge positie. De kinderen behandelen de docenten met veel respect. Allemaal dingen waar ik straks als ik les ga geven aan moet wennen!
Even een korte blik in de toekomst: dit weekend gaan we naar Goa! Dat is een stad aan het strand waar veel toeristen heen gaan om de feestjes bij te wonen of om hele dagen op het strand te liggen. Wij gaan denk ik vooral het laatste doen. Heerlijk vooruitzicht toch?! We vertrekken donderdagavond en zitten dan 8-9 uur in de taxi, waarna we vrijdagochtend in Goa aankomen. We zijn zondag weer terug. Ik weet nog niet of we daar wifi heb, dus het zal waarschijnlijk even duren voordat de volgende blogpost verschijnt!
Tot dan!
On a happier note, we hebben een heerlijk weekend gehad! Even een paar dagen uitslapen en niks moeten was zeer welkom! Op zondag kwam onze begeleider vanuit de HAN aan in Bangalore en zijn we met hem naar de botanische tuinen geweest. Dat is natuurlijk heel anders dan een botanische tuin in Nederland (denk droogte, afval) maar ook wel heel gaaf om te zien! Zo waren er aapjes die op je schouder kwamen zitten en blijft het bijzonder om palmbomen en andere tropische planten gewoon buiten te zien staan. Op een gegeven moment kwam er een klein Indiaas meisje naar me toe met de vraag of ik misschien een foto met haar wilde maken. Daar kon ik natuurlijk geen nee op zeggen en zodra dat duidelijk was kwam haar zusje er ook bij staan. Helemaal blij waren ze! Té schattig!
Ik hoor sommige mensen zeggen dat ze India zo'n mooi land vinden. Ik kan niet zeggen dat ik het daar helemaal mee eens ben. Ik zou India eerder beschrijven met de woorden die je gebruikt als iemand die erg z'n best heeft gedaan op het eten aan je vraag wat je ervan vindt en je vindt het stiekem niet te eten (apart, bijzonder, anders). Want bijzonder is het hier zeker! Elke dag is weer een nieuw avontuur van prikkels en nieuwe indrukken. De mensen zijn aan de ene kant heel aardig, maar proberen je aan de andere kant keihard af te zetten door veel te veel voor de tuktuk te vragen. Er is de hele dag lawaai (vanmorgen om 6.30 begon er ineens buiten iemand op z'n trompet te spelen). Maar ook gewoon overal kleuren om je heen en hobbeltjes in de weg (ik herken de straten ondertussen beter aan de gaten in de weg dan aan de gebouwen, want omhoogkijken is niet echt een optie onder steeds te vallen). Ook de ritjes in de tuktuks blijven een heel avontuur. Zo hadden we zondag een chauffeur die halverwege ruzie kreeg met een man op een scooter en gisteren vond er eentje het grappig om te kijken hoe laat hij kon remmen om nét niet op de auto voor hem te botsen (met vier van ons op de achterbank, één zat er al op schoot dus). Maar al met al begint het leven hier al steeds meer te wennen. Zo slapen we 's nachts door de blaffende honden heen en kijken we er niet meer van op als mensen ons nakijken of als de zoveelste auto/bus/tuktuk/scooter keihard toetert. Alles went!
Waar ik wel van opkeek was onze trip naar de slum waar we gaan werken de komende paar maanden. Qua huizen en omgeving viel het me erg mee. We kwamen terecht in een wijk met allemaal zandstraatjes met overal mensen, geiten, honden en hier en daar een koe. Maar de mensen woonden niet in zelfgemaakte hutjes van golfplaten, maar in hoge stenen huisjes met hele smalle trappetjes. Zo zie je maar, niet elke sloppenwijk is hetzelfde!
We zijn naar verschillende scholen geweest, waar we super hartelijk ontvangen werden. De kinderen stonden massaal op en groetten ons met "goodmorning miss!" en "goodmorning mister!" (in koor!). Vervolgens wilden ze allemaal een high five of een boks en moesten we zo veel mogelijk foto's van ze maken. Ik voelde me echt een soort rockster, superleuk! Wat me daarnaast wel opviel is dat de lokaaltjes erg klein zijn en dat daar erg veel kinderen in gepropt worden. Ze zitten allemaal op de grond of op verweerde houten bankjes en de docent staat voor de klas. Die heeft trouwens een hoge positie. De kinderen behandelen de docenten met veel respect. Allemaal dingen waar ik straks als ik les ga geven aan moet wennen!
Even een korte blik in de toekomst: dit weekend gaan we naar Goa! Dat is een stad aan het strand waar veel toeristen heen gaan om de feestjes bij te wonen of om hele dagen op het strand te liggen. Wij gaan denk ik vooral het laatste doen. Heerlijk vooruitzicht toch?! We vertrekken donderdagavond en zitten dan 8-9 uur in de taxi, waarna we vrijdagochtend in Goa aankomen. We zijn zondag weer terug. Ik weet nog niet of we daar wifi heb, dus het zal waarschijnlijk even duren voordat de volgende blogpost verschijnt!
Tot dan!
-
21 Februari 2017 - 17:43
Jaimy:
Het is toch anders lezen als je er zelf bij bent geweest :). Die selfie met die klas is erg leuk! En die laatste; is dat die instagram-foto? Trouwens, ik ben vandaag iets dieper die andere wijk in geweest en dan kom je soms op plekken die de omstandigheden als bij slumdog millionair wel aantikken. -
23 Februari 2017 - 13:08
Kees-Jan:
Hoi,
Je hebt helemaal gelijk als je je twijfels hebt over de schoonheid van het land. Dat heb ik in Bangalore ook niet gevonden. Zelfs de tempels die ik daar gezien heb, leken wel nep. Mooie opdracht voor jezelf dus: zoek de écht mooie plekken op! Vraag de Indiërs waar je moet gaan kijken. De kans is groot dat je goede tips krijgt en waarschijnlijk ook nog een gids erbij... :-)
Veel plezier!
Kees-Jan -
28 Februari 2017 - 11:49
Harmen Alkema:
hoi Marlieke,
het is boeiend om te lezen wat jouw indrukken zijn met enige reflectie op wat je ziet. het scheelt dat ik jou een beetje ken en aldus een gekleurde beschrijving van India binnen krijg. ik hoop voor je dat je wat meer zult wennen aan je nieuwe omgeving en veel plezier zult hebben aan een dag naar het strand.
groet en veel genoegen oom harrie -
06 Maart 2017 - 12:32
Orchid De Groot:
Wat een leuk verhaal weer Marlieke! Ook je foto's geven een goede indruk bij je verhaal. Ben benieuwd naar jullie weekend aan het strand!
Goed advies om je heimwee gewoon te accepteren!!
De rally is achter de rug, je zult alle verhalen wel van je ouders hebben gehoord. Het was een groot succes.
Veel plezier daar en geniet van alles wat je meemaakt!
Liefs, Hans en Orchid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
