Nieuw plan & familieweekend
Door: Marlieke
Blijf op de hoogte en volg Marlieke
08 April 2017 | India, Bangalore
Hallo allemaal!
Zoals jullie in mijn vorige blogs hebben kunnen lezen heb ik de afgelopen twee maanden geprobeerd om van alles te doen, maar is dit uiteindelijk vaker niet gelukt dan wel. In het begin vond ik dat heel moeilijk, ik had structuur nodig om me hier meer op mijn plek te voelen. Daarna heb ik mezelf ervan overtuigd dat dat nu eenmaal is hoe het hier gaat en dat ik het los moest laten. Een hele leerzame ervaring wel, maar na bijna twee maanden hier begon het toch aan me te knagen dat ik nog steeds vrij weinig had geproduceerd en dat het er ook niet uitzag alsof dat snel zou veranderen. Mijn leerlingen hebben namelijk ondertussen zomervakantie tot eind mei en ik vertrek 9 juni om te gaan reizen. Ook de colleges op de universiteit zijn ondertussen gestopt vanwege de zomervakantie, met uitzondering van de lessen voor internationale studenten. Concreet bleef er dus heel weinig over om te doen en ik kreeg daar steeds meer last van.
Toen heb ik besloten om het heft in eigen handen te nemen en ervoor te gaan zorgen dat mijn weken meer gevuld zouden worden. Dat langzame, relaxte klimaat wat hier hangt is voor sommige mensen vast ideaal, maar voor mij werkt het gewoon niet. Voor Yasin ook niet trouwens. Na een gesprek met onze begeleider bleek dat er niet heel veel opties voor ons waren. Wat ons wel werd aangeboden was het volgende: op onze school (Greenland) zouden we tijdens de zomervakantie summer courses kunnen geven aan leerlingen die achterliepen op de rest. Dit klonk in eerste instantie als muziek in onze oren, want dan zouden we eindelijk echt les gaan geven! Maar vervolgens vertelde onze begeleider dat dat wel zou betekenen dat we van maandag tot en met zaterdag elke ochtend op Greenland aanwezig zouden moeten zijn. Dat zou betekenen dat we onze lessen op Christ zouden moeten opgeven en dat we tot eind mei niet meer zouden kunnen reizen. Yasin haakte toen meteen af, omdat hij zijn lessen op de universiteit te belangrijk vond. Dat zorgde voor mij voor nog een probleem; ik zou dan tenslotte alleen in de slum aan het werk moeten. Al met al geen ideale optie dus. Onze begeleider begreep dit wel en besloot om nog een meeting te houden, maar deze keer in de slum, om te kijken of daar nog projecten waren waar we aan mee konden doen. Weer geen concrete afspraken dus...
Maar de dag daarna kregen we goed nieuws. Yasin en ik zouden die ochtend langs Greenland gaan om de situatie met de directrice te bespreken. Wij hebben toen ook aan haar uitgelegd dat maandag tot zaterdag werken niet handig is, omdat we dan te veel op moeten geven. Maar tot onze verbazing reageerde zij daarop met: "Ik vind het ook goed als jullie alleen van maandag tot donderdag komen!". En toen waren alle problemen opgelost! Mijn weekschema ziet er dus nu als volgt uit:
- Maandag- t/m donderdagochtend Engels les geven op Greenland.
- Maandag- t/m donderdagmiddag lesmateriaal ontwerpen voor het computercentrum.
- Vrijdagochtend lessen volgen op de universiteit.
- Vrijdagmiddag aan opdrachten voor de HAN werken
- Zaterdagochtend meeting met mijn begeleider
En de rest van de tijd zijn we vrij! En de meetings met mijn begeleider kunnen af en toe best op een ander moment gepland worden, waardoor we ook nog kunnen reizen! Dat probleem is dus weer opgelost!
Naast mijn nieuwe weekplanning wil ik het in deze blog ook nog hebben over het familieweekend. Dat is namelijk dit weekend en ik moet zeggen dat ik het heel moeilijk vind dat ik daar niet bij ben. Voor de mensen die mij en/of mijn familie minder goed kennen zal ik even een korte toelichting geven.
Mijn oma had negen kinderen, zeven dochters en twee zonen, met mijn vader als allerjongste. Al die kinderen kregen zelf ook weer 3, 4, of 5 kinderen, waarvan mijn broertjes en ik dus de jongsten zijn. Al mijn neven en nichten zijn dus ouder, of een stuk ouder en hebben in de meeste gevallen zelf ook al weer kinderen. Soms al eerder dan mijn ouders, wat dus voor de bijzondere situatie heeft gezorgd dat ik een achterneef heb die ouder is dan ik! Je kunt je voorstellen dat al deze mensen bij elkaar ondertussen een zeer grote groep vormen. Ze zijn normaal gesproken verspreid over heel Nederland, waardoor ik misschien 1/4 van die groep af en toe en 1/6 van die groep regelmatig zie. En dat is precies de reden dat er één keer in het anderhalf jaar een familieweekend georganiseerd wordt. Dit jaar zijn er 89 mensen aanwezig (als we er allemaal zouden zijn zouden we makkelijk boven de 100 uitkomen).
Al sinds ik me kan herinneren is het familieweekend iets waar ik elke keer enorm naar uitkijk. Ook als klein kind, toen ik nog geen idee had hoe al die mensen eigenlijk heetten, was het fantastisch om op het familieweekend te zijn. Je bent tenslotte omringd door mensen die jij misschien niet van naam kent, maar die jou wel kennen en altijd vriendelijk en te vertrouwen zijn. Bovendien is het altijd een weekend vol spelletjes, lekker eten en gezelligheid. De afgelopen jaren ben ik vooral bezig geweest met de jongere kinderen en heb ik veel geholpen met de organisatie en ook dat is iets waar ik altijd erg van kan genieten. En dit jaar ben ik er dus niet bij. Ik had niet verwacht dat ik dat zo lastig zou vinden. Gelukkig krijg ik veel foto's opgestuurd en is het met de technologie van tegenwoordig zelfs mogelijk om er door middel van Skype toch een beetje bij te zijn. En voor alle familie die dit leest, ik mis jullie enorm en over 1,5 jaar ben ik er gewoon weer bij!
Tot de volgende keer!
Zoals jullie in mijn vorige blogs hebben kunnen lezen heb ik de afgelopen twee maanden geprobeerd om van alles te doen, maar is dit uiteindelijk vaker niet gelukt dan wel. In het begin vond ik dat heel moeilijk, ik had structuur nodig om me hier meer op mijn plek te voelen. Daarna heb ik mezelf ervan overtuigd dat dat nu eenmaal is hoe het hier gaat en dat ik het los moest laten. Een hele leerzame ervaring wel, maar na bijna twee maanden hier begon het toch aan me te knagen dat ik nog steeds vrij weinig had geproduceerd en dat het er ook niet uitzag alsof dat snel zou veranderen. Mijn leerlingen hebben namelijk ondertussen zomervakantie tot eind mei en ik vertrek 9 juni om te gaan reizen. Ook de colleges op de universiteit zijn ondertussen gestopt vanwege de zomervakantie, met uitzondering van de lessen voor internationale studenten. Concreet bleef er dus heel weinig over om te doen en ik kreeg daar steeds meer last van.
Toen heb ik besloten om het heft in eigen handen te nemen en ervoor te gaan zorgen dat mijn weken meer gevuld zouden worden. Dat langzame, relaxte klimaat wat hier hangt is voor sommige mensen vast ideaal, maar voor mij werkt het gewoon niet. Voor Yasin ook niet trouwens. Na een gesprek met onze begeleider bleek dat er niet heel veel opties voor ons waren. Wat ons wel werd aangeboden was het volgende: op onze school (Greenland) zouden we tijdens de zomervakantie summer courses kunnen geven aan leerlingen die achterliepen op de rest. Dit klonk in eerste instantie als muziek in onze oren, want dan zouden we eindelijk echt les gaan geven! Maar vervolgens vertelde onze begeleider dat dat wel zou betekenen dat we van maandag tot en met zaterdag elke ochtend op Greenland aanwezig zouden moeten zijn. Dat zou betekenen dat we onze lessen op Christ zouden moeten opgeven en dat we tot eind mei niet meer zouden kunnen reizen. Yasin haakte toen meteen af, omdat hij zijn lessen op de universiteit te belangrijk vond. Dat zorgde voor mij voor nog een probleem; ik zou dan tenslotte alleen in de slum aan het werk moeten. Al met al geen ideale optie dus. Onze begeleider begreep dit wel en besloot om nog een meeting te houden, maar deze keer in de slum, om te kijken of daar nog projecten waren waar we aan mee konden doen. Weer geen concrete afspraken dus...
Maar de dag daarna kregen we goed nieuws. Yasin en ik zouden die ochtend langs Greenland gaan om de situatie met de directrice te bespreken. Wij hebben toen ook aan haar uitgelegd dat maandag tot zaterdag werken niet handig is, omdat we dan te veel op moeten geven. Maar tot onze verbazing reageerde zij daarop met: "Ik vind het ook goed als jullie alleen van maandag tot donderdag komen!". En toen waren alle problemen opgelost! Mijn weekschema ziet er dus nu als volgt uit:
- Maandag- t/m donderdagochtend Engels les geven op Greenland.
- Maandag- t/m donderdagmiddag lesmateriaal ontwerpen voor het computercentrum.
- Vrijdagochtend lessen volgen op de universiteit.
- Vrijdagmiddag aan opdrachten voor de HAN werken
- Zaterdagochtend meeting met mijn begeleider
En de rest van de tijd zijn we vrij! En de meetings met mijn begeleider kunnen af en toe best op een ander moment gepland worden, waardoor we ook nog kunnen reizen! Dat probleem is dus weer opgelost!
Naast mijn nieuwe weekplanning wil ik het in deze blog ook nog hebben over het familieweekend. Dat is namelijk dit weekend en ik moet zeggen dat ik het heel moeilijk vind dat ik daar niet bij ben. Voor de mensen die mij en/of mijn familie minder goed kennen zal ik even een korte toelichting geven.
Mijn oma had negen kinderen, zeven dochters en twee zonen, met mijn vader als allerjongste. Al die kinderen kregen zelf ook weer 3, 4, of 5 kinderen, waarvan mijn broertjes en ik dus de jongsten zijn. Al mijn neven en nichten zijn dus ouder, of een stuk ouder en hebben in de meeste gevallen zelf ook al weer kinderen. Soms al eerder dan mijn ouders, wat dus voor de bijzondere situatie heeft gezorgd dat ik een achterneef heb die ouder is dan ik! Je kunt je voorstellen dat al deze mensen bij elkaar ondertussen een zeer grote groep vormen. Ze zijn normaal gesproken verspreid over heel Nederland, waardoor ik misschien 1/4 van die groep af en toe en 1/6 van die groep regelmatig zie. En dat is precies de reden dat er één keer in het anderhalf jaar een familieweekend georganiseerd wordt. Dit jaar zijn er 89 mensen aanwezig (als we er allemaal zouden zijn zouden we makkelijk boven de 100 uitkomen).
Al sinds ik me kan herinneren is het familieweekend iets waar ik elke keer enorm naar uitkijk. Ook als klein kind, toen ik nog geen idee had hoe al die mensen eigenlijk heetten, was het fantastisch om op het familieweekend te zijn. Je bent tenslotte omringd door mensen die jij misschien niet van naam kent, maar die jou wel kennen en altijd vriendelijk en te vertrouwen zijn. Bovendien is het altijd een weekend vol spelletjes, lekker eten en gezelligheid. De afgelopen jaren ben ik vooral bezig geweest met de jongere kinderen en heb ik veel geholpen met de organisatie en ook dat is iets waar ik altijd erg van kan genieten. En dit jaar ben ik er dus niet bij. Ik had niet verwacht dat ik dat zo lastig zou vinden. Gelukkig krijg ik veel foto's opgestuurd en is het met de technologie van tegenwoordig zelfs mogelijk om er door middel van Skype toch een beetje bij te zijn. En voor alle familie die dit leest, ik mis jullie enorm en over 1,5 jaar ben ik er gewoon weer bij!
Tot de volgende keer!
-
08 April 2017 - 10:51
Corine Hovestad:
Lieve Marlieke
Wat ben je geweldig goed en leuk bezig..
Geniet ervan harde werkster want wat je doet is hartstikke goed.
Liefs corine -
08 April 2017 - 13:13
Orchid De Groot:
Wat ben je (zijn jullie) goed bezig geweest! Wel volle weken nu. Begrijp wel dat dit meer voldoening geeft!
Ben benieuwd naar het lesgeven. In ieder geval: Heel veel succes!
Wat het familieweekend, daarover hebben we al geappt! Geniet van je tijd daar!
Veel liefs, Hans en Orchid en een knuffel van Doerak -
08 April 2017 - 13:47
Timo:
Jaa goed proactief, en fijn dat je nu een weekplan hebt! Wel erg jammer van het familieweekend, maargoed, familie heb je gelukkig je leven lang :) -
10 April 2017 - 09:31
Kees-Jan:
Goed gedaan: zelf het heft in handen nemen. Vanuit zo'n motivatie lukt alles nog veel beter en heb je er een nog beter gevoel bij. Jaimy en ik zullen kijken wat we vanuit Nederland nog bij kunnen sturen.
Succes!
Kees-Jan -
10 April 2017 - 12:30
Roelie:
Lieve Marlieke,
Geweldig zoals jij je staande houdt, petje af hoor!
Gelukkig kan je nu weer zinvol bezig zijn,anders werd het wel erg moeilijk!
Wij hebben inderdaad een heel leuk en fijn familieweekend gehad waar het weer ook nog aan meewerkte!
Hopelijk over anderhalf jaar weer,waar jij zeker bij zal zijn!
De locatie vond iedereen heel plezierig en lekker ruim , vooral buiten.
De jonge kinderen hebben zich ook weer uitstekend vermaakt,
Leuk dat jij ons via Skype nog even kon begroeten en wij jou!
Nu ,Marlieke sterkte met alles en veel plezier en houd goede moed,maar dat doe je al!
Veel liefs van je tante Roelie uit Ede ook de groetjes van oom Jan -
18 April 2017 - 00:44
B. Van Brenk-Alkema:
LIEVE MARLIEKE,
Na een heel gezellige tijd bij Claske en Irene te zijn geweest (o.a.Mattheus Passion in de Doelen in Rotterdam) ben ik zondagmiddag bij je vader en moeder langs gegaan om koffie te drinken en het familieweekend te evalueren! Toen hoorde ik ook, dat je al het vertrouwde van eigen huis en gezin erg miste; iets wat ik heel goed kan begrijpen, want het is voor het eerst, dat je zolang weg bent. Het leerproces van deze stage is niet alleen vakkennis opdoen, maar vooral in de wereld buiten je ouders om je weg zoeken en ik denk, dat je dat heel goed doet!
Claske had het na het eerste half jaar als au pair in Londen helemaal niet leuk, maar ze heeft het wel volgehouden en dat heeft haar heel goed gedaan. Je ouders zijn dan ook heel trots op je: dat heb ik gehoord en gezien! Maak het maar af en waardeer je geboorteland dubbel!
Veel sterkte en liefs van Tante Bettie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
